فرضیه ای جدید در خصوص عامل انقراض دایناسور ها و آمونیت ها

فرضیه ای جدید در خصوص عامل انقراض دایناسور ها و آمونیت ها؛ دوده می تواند عامل انقراض آن ها در دوره ی کرتاسه بوده باشد!

فرضیه ی جدیدی در ارتباط انقراض دایناسور ها و آمونیت ها در پایان دوره کرتاسه توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه توهوکو و انستیتو تحقیقات هواشناسی سازمان هوا شناسی ژاپن ارائه شده است. پژوهشگران یاد شده براین باورند که حجم انبوهی از دوده در لایه استراتوسفر که از سنگ هایی که تحت اثر معروف سیارک – چیکسولوب بوده اند سبب یخبندانی عالم گیر، خشکسالی و تعطیلی محدود فتوسنتز در اقیانوس ها شده است که در نهایت این روند به انقراض دایناسور ها و آمونیت ها انجامیده است.
این سیارک که با نام « ضربه ی چیکسولوب » نیز مشهور است شصت و شش میلیون سال پیش در اثر برخورد با زمین دهـانه ای به عرض صدوهشتاد کیلومتر ایجاد کرد. این رخداد سبب ایجاد این باور شده است که برخورد این سیارک هم چنین سبب ایجاد فرگشتی برای پیدایش گونه هایی از پستانداران و انسان نمایان نیز شده است.
پرفسور «کونیو کیـهـو» و تیمش در حین تجزیه مولکول هــای آلی موجود در رسوب های منطقه ی برخورد ، که امروزه در کشور هاییتی قــرار دارد، دریافتند که تأثیرات برخورد سیارک بر دولایه حاکی از انرژی گسیل یافته در مولکول ها و نشانگر ایجاد دوده در حین سقوط سیارک می باشد.
این دوده بسیار قوی، آئروسـل جذب نور است و تیم کیهـو به کمک فـــرضیه ی خود با محاسبه ی میزان دوده در استراتوسفر با برآورد تغییرات جهانی آب و هوای ناشی از ذرات معلق و هـــوای دوده ای (سوسپانسیون دوده ای) توانستند با استفاده از مدل توسعه یافته جهــانی آب و هوا در موسسه تحقیقات هواشناسی ژاپن به نتایج مهمی نائل آینـد که می تواند الگوی انقراض و بقا را توضیح دهد؛ در حالیکه تأثیر چیکسولوب به طور پذیرفته شده ای، عامل انقراض توده ای از دایناسور ها و سایر اشکال حیات شناخته می شود، دانشمندان به دنبـــال روند چگونگی توقف بقای آن ها هستند؛ به عبارت دیگر، آن ها به دنبال قاتل و انگیزه ی قتل می باشند نه آلت قتاله!
نظریات قدیمی ایراد کرده بودند که گرد و غبار ناشــی از برخورد مـــــی تواند باعث مستوره داشتن راه عبور نور خورشید شود، هم چنین سایرین بر اعتقاد انباشتگی جو از سولفات پای فشاری می نمودند اما پژوهشگران امروزی
معتقدند که بعید است پدیده های یاد شده به اندازه کافی بتواند موجب انقراض گونه ها شوند.
فرضیه ی جدیدی که اخیراً توسط تیم کیـــــهو مطرح شد اظهـــار می دارد که دوده ناشی از هیدروکربن دوره ای طولانی مدت از تاریکی را به وجود آورد که منجـــر به کاهش دمـای اتمسفر شده است. تیم، شواهدی از دوده ای هیدروکربنی در لایه هـــــای تحت نفوذ سیارک یافته که بر گواه چگونگی این مطلب صحــه می گذارد. بر اساس مطالعات ایشان، در زمان برخورد سیارک به منطقه ای غنـی از نفت چیکسولوب مقدار عظیمـــــی از دوده خارج شد که گستره ی پخش آن جهانی می باشد. آئروسل های دوده با تأثیر خنک کنندگی ضعیفی در عـــــرض های جغرافیایی پایین زمین سبب آب و هوای سرد در عرض های جغرافیایی میانه و بالاتر و خشکسالی شده است. این پدیده به نوبه ی خود منجــر به عدم کاهیدن فتوسنتز در دو سال اول و به دنبال خنک تر شدن سطح آب اقیانوس هــا در طی سال های پسین شده است.
اعتقاد بر این تغییر سریع آب وهـــــوایی که به « پس فرگشت » زمین و موجودات دریایی آن انجامید، نشان می دهد که تغییر آب و هوای زمین سریع صورت گرفته و نقش عمده ای در رانندگی و طی راه انقراض ایفا کرده است.
هم اکنون تیم پرفسور کیهو در حــــال مطالعات بیشتری بروی این انقراض عظیم است تا بتواند به درک بیشتری از پیامد های فرآیند خلف آن برسد.
برگرفته شده از سایت دانشگاه توهوکو ژاپن؛ مقاله ی « تغییرات آب و هوایی جهانی توسط دوده در مرز صفحه
به عنوان علت انقراض دسته جمعی شناخته شد!

ترجمه : محمدرضا طیبی زاده